SINAV MEVSİMİ

Çocuğu olan ebeveynler bilirler. Çocuk ana rahmine düştüğü andan itibaren anneler kendilerini çok özel zannederler. (en azından ben öyle hissettim)

Sonra çocuk yetiştirmekle ilgili kitaplar okumaya, araştırmaya ve daha çocuk doğmadan çocuğumuzla ilgili hayaller kurmaya başlarız. Zannederiz ki her şeyi kurallarına göre yaparsak, aynen o kitaplarda ya da en azından zihnimizde canlandırdığımız gibi olacak her şey.

İlk şoku çocuk doğunca yaşarız; belki beslenmesi belki uykusu belki başka başka şeyleri…

Bizim çocuk hiç de kitaplardaki gibi değil. İşte o zaman gerçekle olan arasında sıkışıp kalırız. Ve olanı kabul edip oradan bir yol çizmeyip hala çocuğu bize dayatılan şekilde oldurmaya çalışırsak işler orada karışmaya başlar ve durum çocuğun her önemli döneminde daha da çapraşık hale dönüşür.

Ve çocuk okula başlayınca evde şenlik de başlar. Çocuk mu okula başlıyor, aileler mi yarışıyor bilinmez. Zannediliyor ki; okuldaki başarı ebeveyn üzerinden sürdürülebilir.  Sistemde bu düzene eşlik ediyor, başlıyor yarış!

İlkokulda en büyük yarış anneler üzerinden yürüyor. Ortaokulda artık annelerin ya bilgileri ya sabırları ya da zamanları bu yarışı sürdürmeye yetmiyor. İşte o zaman çocuğa baskı daha da artıyor. Okuldan

Çevreden

 Aileden

Ekonomik koşullardan

 Her yerden …..

Veee çocuk lisede

 Bitti mi hayır!

 Lisede baskı daha da artarak sürüyor, son dönemeçtesin!

İstediği liseye giden de mutsuz gidemeyen de!

Ve yıllarca çocuğa pompaladığımız korku ve endişenin ürünlerini genellikle lisede topluyoruz. Büyük bir gerginlik ve öfke patlamaları

 Ve ergenliğe hoş geldiniz.

Sadece anne ve baba olmayı seçmediğimiz (ya da seçemediğimiz) bir dönemin sonunda büyük çatışmanın içinde buluyoruz kendimizi.

‘Senin seçimlerine saygım var’ diyen bir dille

‘ Sen yine de beni dinlesen iyi olur’ diyen bir beden dili ile

 Çocuklarımızı son ana kadar yönlendirmeye devam ediyoruz.

 Peki, çözüm galiba burada hepimiz tüm endişe ve kaygılarımızın da farkında olduğu ama bunu dozunu ayarlayabildiğimiz,

Çocuklar üzerinden kendimizi gerçekleştirmeyeceğimizin farkına varmamız.

Yoksa kazandığı parayla kendisini aramak zorunda kalan, çocuk yetişkinlerle dolu bir toplumda yaşamak durumunda bulabiliriz kendimizi.

 Sınav mevsiminde tüm çocuklarımızın yolu, bahtı açık olsun.

NAMESTE